کمی غرغر ...

خوابم چند روزه به هم ریخته، شبها تا دیر وقت بیدارم، روزها هم 6 صبح بیدارم، اینطوریه که همش خوابالودم، امتحانات دانشگاه شروع شده و من این ترم هم متاسفانه یک درس کابوس طور دارم، یعنی از کابوس از فراتر، مخصوصا که از اول ترم بخاطر زبان کلا هیچییی نخوندم، و طبق معمول از ریاضیات و تحلیل متنفرم، اخه این همه ریاضی خوندیم تهش کجای زندگی به کارمون اومد؟

***

پایان نامه ای که داده بودم کسی برام رو کار کنه ایراد داره، یعنی اصلا سطحش با سطح فصلهای اول که خودم کار کرده بودم فرق داره، فکر کنم بهتره خودم تمومش کنه، وسط این همه کار و مشغله اینو دیگه کجای دلم بزارم؟ چطوری تا اواسط بهمن دفاع کنم؟؟؟

***

این وسط انگشت دستم که سر زبان خوندن کیست درآورد اوضاعش وخیم شده، درد میکنه، رفتم دکتر گفت باید جراحی کنی، تا یکماه هم نمیتونی چیزی بنویسی، حالا امروز وقت یه دکتر دیگه دارم ببینم اون چی میگه، آخه این دو ماهه آخر سال خیلی دستهامو لازم دارم...

***

یک هفته هست مادر جانمو ندیدم، تا دو هفته دیگه هم نمیتونم، کاش یه کم سرم خلوت بشه ...

***

دم صبحی خواب دکتر رو دیدم، تا دیدمش پریدم تو بغلش، انقدر خوب بود آغوشش که روزمو ساخت، گاهی فکر میکنم از تمام این دنیا، فقط امنیت این آغوش برای من کافیه ...

***

میدونم حال و روز بدی داریم هممون، ولی من از همیشه نگران ترم، یه ترس مبهم و زیاد، کاش دچار جبر جغرافیایی نبودیم ...